UNUTULMAYACAK OLİMPİYAT: CORONALI TOKYO...

Corona’nın çıktığı ilk günden beri o kadar çok şeye hasret kaldık ki…

Bunlardan biri de spor…

Sporu canlı canlı seyretmeyi, o heyecanı, coşkulu alkışları, aile ile birlikle sporu dolu dolu yaşamayı çok özlediğimiz şu günlerde, Tokyo’da Olimpiyat Oyunları sürüyor…

Nasılda iyi geldi… Uzun zaman olmuş bu kadar heyecanlı, başa baş geçen yarışmaları seyretmeyeli…

"TÜRKIYEMİZIN" olimpiyat  tarihine baktığımızda, en yüksek katılıma ulaştığını okuduğumda çok duygulandım.  Tokyo olimpiyatlarına  "108" Milli sporcuyla katılmak gurur verici bizler için… 

"İki ülkenin vatandaşı olmak", alınan madalyaları, izlemek müthiş bir duygu…

Hangi spor dalı olursa olsun,  ilk önce bir "TÜRK SPORCUMUZ " var mı diye bakıyorum… Başarının sonunda sadece madalya kazanmayı istemek değil, 

göğsümüzü gere gere "İSTİKLAL MARŞIMIZI" söyleyebilmeyi, o duyguyu yaşayabilmeyi taşıyorum yüreğimde hep…

Dolu dizgin giden olimpiyatlar, coronaya rağmen ,büyük bir heyecan ve mücadeleyle devam ediyor. Sevinç gözyaşlarını görebileceğiniz,

hangi ülke olursa olsun, zaferin, coşkunun aynı dilde bütün samimiyetiyle yaşandığı olimpiyat oyunlarında ilk defa bu kadar su oyunları dikkatimi çekti.

Yüzücülerin vücut yapıları olağanüstü…

Müthiş bir çalışma sistemi uygulamış olsalar gerek!

Yüzmenin her çeşidi ayrı bir yetenek istiyor;  hayranlık duyuyor, tebrik ediyorum yüzücüleri…

Avusturalya yüzmede altın madalyasını yine aldı. Burada en başta okullarda çok önem veriyorlar yüzme sporuna. İşi alt yaş gruplarından şekillendiriyorlar… Zaten malum başarının en önemli halkalarından biri de alt yapı çalışmalarıdır…

Benim, Tokyo olimpiyat oyunlarında bir şey çok dikkatimi çekti.

Ailelerin ne kadar sporcuların arkasın durduğunu ve onlara destek verdiğini, onlara olağanüstü müthiş bir motivasyon yüklediklerini gördüm…

Başarı asla tek başına değildir. Arkasında ve yanında hep pozitif güç yükleyen, destekleyen ve alkışlayan birileri vardır. 

Dilerim hak edenler kazanır…

Bol coşkulu seyirler dilerim.