HAK VERİLMEZ, ALINIR!..

“Sporcuların sosyal güvenliği” ile ilgili bir yazı dizisi hazırlığına giriştim.

Uzun bir araştırma yaptım; bu konuda ne bir kanun, ne bir meclis önergesi, ne de bir girişim vardı!..

Sporcuların “Sosyal güvenliği” yok sayılmıştı!                                        

O sıralarda meseleyi ortaya atan yalnızca G.Saraylı futbolcu Metin Kurt oldu; sendika kurulmasını sıklıkla gündeme getirdi.

Hatta, bir keresinde antrenmana bile çıkmadı...

Ancak, 70’li yılların Türkiye’sinde bu hareketlerinden dolayı “Solcu” damgasını yiyince, çabaları sonuç vermedi.

Aradan uzun yıllar geçtikten sonra; benzer bir olay yine G. Saraylı futbolcularca gerçekleştirildi. Alacaklarının ödenmemesini protesto etmek amacıyla, futbolcular antrenmana çıkmadılar! Ama, olay kapatıldı.

Sonraları bir ara yine Galatasaraylı futbolcular fitili yeniden ateşlemek istediler; hatta o tarihte Hakan Şükür, futbolcular sendikası için girişimlerde bulundu.

Daha sonraları bir iki cılız hareket daha oldu; hepsi o kadar!

Metin Kurt’un ortaya attığı “Sendika kurma fikri” aradan uzun yıllar geçmesine rağmen; gerçekleşmedi.

Düşündürücü ve üzücü bir durum…

Bunda demokrasimizin zaman zaman müdahalelerle kesintiye uğraması ve bu dönemlerde sendikalaşmaya karşı alınan olumsuz tavırların da payı mutlaka vardır!

Çünkü sendikalaşma; buna gerek duyma, bu konuda girişimlerde bulunma, tümüyle demokrasi kültürüyle ilgili bir sorun...

Ülkemizde binlerce futbolcu var. Ve bunların sanıldığı gibi çoğu değil, azı “büyük paralar” kazanıyor. Haksızlığa uğrayanlar çoğunlukta!

Aslında, sendikalaşma hareketinin sadece futbolla sınırlı kalmayıp tüm branşlardaki sporcuları Türkiye Sporcular Sendikası (TSS) çatısı altında toplamak lazım…

TSS’nin üye sayısı milyonları bulmalı!

Kitle büyüdükçe; amaç da büyür, hedef de, etki de...

Ama üzgünüm ki, futbol dışındaki öteki tüm branşlarda sendikalaşma konusunda bugüne değin en ufak bir girişim gözlemlemedim Türkiye’de!..