HER ŞEYE RAĞMEN...

Yaşadıklarımıza inanamıyorum. Herkesten farklı düşünüyorum. Evime alacağım Rottweiler ile kavga halindeyim. Kendisi insanların demokratik hak ve özgürlüklerini sergilemenin doğal bir şey olduğunu anlatıyor. Bense tam tersi görüşlere sahibim. Kimse 2020 Yaz Olimpiyat Oyunlarını dikkate almıyor. İktidar, muhalefet, medya; hepsi kendi telinden çalmaya devam ediyor.

Akdeniz Oyunları üzerine resmi haber kanalı dışındakilerden ses çıkmıyor. Yüzlerce sporcu % 100 nem ve 35 derece üzerindeki ısı altında antrenman yapmayı sürdürüyor. Ödüllerin uçuşacağı bu faaliyette oyuncu, sporcu, idareci olabilmek büyük bir mücadeleyi gerektiriyor. Bir yandan inşaatlara son rötuşlar yapılıyor. Esnaf satış yapmak üzere dükkanlarını yeniledi.  Turunç kokulu salatalar, limonatalar ve isteyene acılı şalgam suyu dahil menüler çoktan gözden geçirildi. Tantuniler, taze ürün Cezeryeler ve Kerebiç’ler tadına bakılmak üzere hazır bekliyorlar.

İstanbul ve daha sonra diğer şehirlere yayılan “gezi”ler… Oranlı, oransız güç gösterileri… Sanat, spor ve kültür faaliyetlerini beklerken değişen gündem. Hiçbir spor adamından “Bir dakika arkadaşlar, bu kentte olimpiyat yapmak istiyoruz, nedir bu telaş?” diye olayı dile getiren birisini görmedim, izlemedim, okumadım. Bu yazıyı okuyan bazı arkadaşlarımın derin eleştirilerini alacağımı biliyorum. İstanbul farklı bir kent, farklı bir derinlik ve çok farklı kültür ormanı olması sebebi sürekli kıskanılan bir metropol… Tepeleri, tepelikleri, yolları, siluetleri ile olimpik halkaların kolayca yer alacağı bir şehir…

İspanyollar ve Japonlar şu halimize gülüyorlar. Ellerine o kadar iyi bir fırsat geçirdiler ki, sormayın gitsin… Ama bu durum tersine çevrilebilir. Şu geziye katılanlar oyunlara seyirci olarak geleceklerini haykırsınlar, o zaman oyunlar kesinlikle bizdedir. Ellerine aldıkları bayraklar üzerinde olimpik halkaların var olması zaten insanları birleştirme ve Dünya barışını desteklediği için daha çok önem kazanacaktır. Umarım bu yazı oradakilerden biri tarafından okunur ve olimpik hareket orada yeniden başlatılır.

Spor ailesi yaşananları değerlendirmelidir. Birtakım negatif görüş ve gelişmelere rağmen Sinan Erdem zamanında yakılan bu ateş şiddetle korunmalıdır. Şimdiki imkanlarımız çok daha iyi… Bunu yapmayı arzulayan değil “isteyen” insanlarımız var. Ancak o kadar küçük ve basit noktalarda hatalar yapıyoruz ki, onları temizlemek çok zor oluyor.

Spor insanları, spor gazetecileri, spor yapanların anne ve babaları, teyzeleri, anneanne ve büyükbabalarına çok iş düşüyor. Gelin bu günden itibaren bir ekmeği olimpiyat için satın alalım. Günde bir ekmek, olimpiyat oyunlarını düzenlemek için aranıp bulunması zor olan milyonların kaynağı olacaktır.

Yıllar önce idi… Full Contact Karate takımı için sponsor arıyoruz. Kıymetli abimiz Ali İlkbahar ile konuşuyorum. Danimarka’nın Viborg isimli şehrine gideceğiz. Kaç paraya bu işi yaparız diye konuşurken ondan aldığım şu söz aklımda kalmıştı: “Yavuz Hocam, sen bunu bana (kaç halk ekmek gereklidir?) diye sorarsan hesaplayabilirim”…

Sonunda o zaman için bizim için çok yeni olan bir branşa Ankara Halk Ekmek sponsor olmuştu. Dünya çapında başarı elde edildi. Kısa bir çalışma ile istenirse her alanda çok kıymetli değerler yaratılabilir. Mesele, konuya inanmanın derecesinde gizli galiba…

Bu makale 667 kez okundu