İSİMLERİNİ NEDEN KISALTTILAR?

Brezilyalı futbolcuların hikayelerinde benzer özellikler bulabilirsiniz!

Bu genellikle, “yoksulluk” ve varoşlarda doğup orada büyümektir!

1888 yılında ülke genelinde köleliğin kaldırılmasından sonra beyazlar, yeni yeni popülerleşen futbola, kendi iktidar ve üstünlüklerini güçlendirmek üzerinden bakıyordu. 

Tamamı beyazlardan ve seçkinlerden oluşan kulüpler kurulmuştu ve liglerle ilgili tüm düzenlemeler onlara aitti. 

Siyahlar dışlanmıştı!.. 

Hatta o dönemlerde bazıları yüzlerini pirinç ununa bulayarak oynamak zorunda kalmıştı. 

Aslına bakılırsa siyahların futbol oynamaya pek vakitleri yoktu. 

Beyazlar yine de, “eşeği sağlam kazığa bağlayıp” siyahları engellemek maksadıyla liglerde top koşturabilmeleri için “amatör olma şartı” koymuşlardı…

İş bulmaları bile mucize olabilen siyahların, futbol oynamayı bedava yapmayacaklarını biliyorlardı. 

Ta ki, cesur birkaç siyah çıkana dek…

Aralarında örgütlenip, “yetenekli siyahların oynayabileceği” kulüpler kurdular ve istihdam yarattılar. 

Ama beyazlar da durmadı; karşı bir hamle yaptılar... 

Liglerde yer alabilmek için “okur yazar olma” ve “imza atabilme” zorunluluğu getirdiler. 

Kölelikten yeni çıkmış siyahların çoğunluğu, ne eğitim alabilmişti, ne de okuma yazma biliyordu! 

Yine de vazgeçmediler!.. 

Israrla mücadelelerini sürdürdüler…

Kurslar açtılar ve işleri hızlandırmak için akılcı yollara başvurdular. “Souza” ve “Silva” isimlerinin yaygınlaşması da bu döneme rastlar. 

Zira yazması da imzalaması da kolaydı!..

Uyanık siyahların pek çoğu isimlerini Souza veya Silva diye değiştirerek futbola yöneldi. 

Yeterince ilerleyip sivrilenlere de çoğunlukla bazen hiçbir anlamı olmayan “lakaplar” takıldı. Biz onları genellikle bu lakaplarıyla tanıyoruz!

Edison Arantes dos Nascimento (PELE), Valdir Pereira Souza (DİDİ), Manuel Francis dos Santos (GARRİCHA), Jose Ely de Miranda (ZİTO), Brasileiro Sampaio de Souza Vieira (SOKRATES), Da Silva Santos Junior (NEYMAR), Alexsandro de Saoza (ALEX),  Anderson Souza Conceiçao (TALİSCA) gibi…

100 yılı aşkın bir süredir Brezilya’da bu gelenek sürüyor…