MAÇ GÜNÜ KORKUYORUM!..

Maç sonrası daha çok korkuyorum...

Olimpiyatlarda birinci olan sporcumuzda doping çıkıp çıkmayacağı korkusu değil bu korku, ya da Real Madrid’in bize kaç gol atacağı... Bu korku başka bir korku.

Biz millet olarak saygı, sevgi ve misafirperverliği ile anılan bir ulusuz. Evimize gelen konuklarımıza hizmette kusur etmeyiz. Hatta  abartırız…

Ama konu spor, hele hele  bir de futbol olduğunda, başka bir kimliğe bürünürüz. Bugün (06.10.2013) sabah Ntvspor’da Mert Aydın’ı dinlerken de aynı şeyi düşündüm. Kendi  çevresinde efendiliği ve düzgün kişiliği ile tanınan bir kişi bile o tribünlerde bambaşka bir kişiliğe bürünebiliyor. Ama ben bugün tribünlerde mutasyona uğramış o kişilerden değil, yeşil sahalardaki sporculardan; futbol oynamak yerine, spor sahalarına, yeşil sahalara yakışmayan davranışlarda bulunan futbolculardan bahsetmek istiyorum.

Konu futbolsa hele bir de  o hafta derbi varsa  -ki derbiyi ben aynı şehrin iki takımı arasındaki maç olarak bilirim, biz Fenerbahçe-Trabzon maçına da nedense derbi diyoruz- kendimizi kaybederiz... Seyircilerle sözlü sataşmaya gireriz, küfrederiz, teknik direktörün oyundan alınma kararını beğenmez tepki gösteririz, rakip oyuncuların spor hayatını bitirecek şekilde sert fauller yaparız, yere düşen sporcuya bir de biz basarız, milli maçlarda “siz bizi nasıl yenersiniz?“ diye tekme tokat gireriz, sarılmanın ayarını kaçırıp, ellerimizi boğazına geçiririz. Ağzımıza geleni söyler, aklımıza koyduğumuzu yaparız…

Çünkü hesaplarımız futbol üzerine, oyun üzerine değil, hesaplarımız kim kimin canını daha çok yakacak, kim kimin canını daha çok acıtacak üzerinedir!

Gerçek sporsever, gerçek bir futbol seyircisi bir futbol maçına, taraftarı oldukları takımı desteklemek, hayran oldukları futbolcuların yeteneklerini, ortaya koydukları mücadelelerini seyretmek için gider.
Ama biz de öyle mi? 
Doksan dakikanın ilk düdüğüyle birlikte hep bir korku ve hep bir iç çekişle seyrederiz maçı... Çünkü her an oyunu çirkinleştiren, kendini çirkinleştiren, futbolun ya da oyunun kurallarını hiçe sayan, kendi kurallarının uygulanmasını isteyen futbolcular görürüz. Ancak onların benimsedikleri bu kurallar spordaki fair play anlayışına pek uymuyor ya da fair play’i biz yanlış biliyoruz!.. 

Önümüzde çok önemli bir milli maç var. Bu sporcuların birçoğunu senelerdir çok başarılı, çok iyi diye, ülkemi en iyi şekilde temsil etti diye, örnek sporcu diye milli takıma alıyoruz. Bunu burada yapman yeterli değil, bir de bunları uluslararası müsabakalarda da yap diyoruz. Futbolcular bir şeyi unutuyor, bizim bu görüntüleri unutmadığımızı unutuyorlar. Bu sporcular milli takıma geldiği zamanda aynı ismi taşıyorlar değil mi? 

İşte ben bu nedenle maç günü, özellikle derbi günleri bu ve benzer olayları göreceğim diye  korkuyorum.

İşte ben bu nedenle, futbol oynamak yerine; sahada öfkeden çıldırmış yüzleri seyretmekten, birbirlerine, rakibe ve hakeme ettikleri kötü sözleri duymaktan, maç sonunda yaşananlardan, yönetici- sporcu kavgasını görmekten, duymaktan ve okumaktan korkuyorum…

Maç  bitince oynanan oyunun güzelliğinden, atılan ya da kaçan gollerden, sporcuların gösterdiği mücadeleden, ezeli iki rakibin gösterdiği fair play’den  bahsetmek, konuşmak istiyorum. Bunların yanında bir de tuttuğum takım kazanmışsa, değmeyin keyfime…

İşte o zaman daha çok konuşmak istiyorum.