SİSAM'DA UÇAK PARK YERİ!..

Deniz seviyesine çok yakın yükseklikte maç oynanacak ama bizim takım Ankara’da kamp yapmayı sürdüryor. Merak etmeyin ben de o dönemin Teknik Kurul Başkanıyım. Neden müdahale etmedin diyenlere şimdiden kime saldırmalrı gerektiğini bildiriyorum. İçkale Otel’de kamp sürüyor.  Çalışmalar fena gitmiyor. Oyuncular birbirlerine alışmış durumdalar. Ekip ruhu, her ne kadar farklı kulüp takımlarından bir araya gelmiş sporcular olsa da çok iyi durumda idi.

İlk maç Yunanistan’da oynanacak. Maçın oynanmasına birkaç gün kala, oraya nasıl gidileceğini sordum.  Yunanlılarla yaptığım görüşmelerde onların takımının bir Türk Teknesi ile Sisam’dan Kuşadası’na geleceği şeklinde idi. Nitekim öyle oldu. Ama bizim tarafta durum çok farklı idi. Normalde bizim takımın da Sisam’a tekne ile gideceği konuşuluyor, ardından her iki takım birlikte Kuşadası’na dönmesi planlanıyordu. Maça 3 gün kala bir şeyler değişti.

Ege Denizinde ilerleyen bir yolcu gemisi kayalara bindirdi kaza yaptı. Kaptanın televizyonda maç izlerken geminin kontrolden çıktığı gazete ve televizyon haberlerine yansıdı. Takımda deniz yolu ile gidilmemesi şeklinde bir hava oluştu. Deniz yolu hava yoluna dönüştü.

Sekreterimiz uçak bileti için çalışmalara başladı. Ankara, İstanbul ve Atina için biletler neredeyse hepsi okeyli biçimde alındı. Ama Atina Sisam arası alındığı görülen biletleri görmek istiyor olmam eleştiri aldı. Başkanla görüşüyorum, biletlerin mutlaka okeyli (biniş kartı alınabilir) olması gerektiğini,“açık” bilet olması durumunda uçakta yer olmazsa Sisam’a gidilemiyeceğini anlattım. Biletler konusunda hazırlık yapan şirket bunun sorun olmayacağını, takımın rahatlıkla Sisam’a ulaşacağını bildiriyordu.

Uçuş konusunda oldukça yüksek sayılı deneyimlerim nedeni ile böyle bir durumun kabul edilemiyeceğini, söz konusu olanın Türk Milli Takımı olduğunu ve bu durumun şansa bırakılamayacak kadar önemliliğini anlattım. Bu arada oraya gidilecek günün ertesi gün olduğunu hatırlatıyorum. Akşam oldu, biletlerin durumu meçhul. Şirket uçarsınız diyor, önce yalnızca ben karşı çıkarken zaman geçtikçe hemen herkes durumun önemini kavradı.

Uçak kiralıyalım teklifini ortaya attım. Birden “Ata” ve “Ana” uçakları aklımıza geldi. Milli takımımızın oyuncularını bu uçaklarla götürülmesini sağlayabilirdik. Zamanın Spordan Sorumlu Devlet Bakanını aradık. Arayanın kim olduğu yazmaya gerek yok sanırım. Ancak bu uçaklardaki koltuk sayısı beklediğimizden az olduğundan istediğimizi elde edemedik. Uçak şirketi aramaya başladık. Bulduk. Pazarlık yaptık. Ertesi gün sabah sporcularımıza alana gideceğimizi ve bir özel uçakla Sisam’a gideceğimiz inandıramadık. Ama Esenboğa’da “Hentbol Milli Takımımızı Sisam’a götürecek özel uçak 11.45’te yolcularını almak için hazırdır” anonsu onların fikirlerini değiştirdi.

Uçağa bindik. İki pilot, bir mühendis ve 3 hostes, 2 antrenör, 4 yönetici ve 18 sporcu ile birlikte Sisam’a vardık. Alana indik. Bizi çiçeklerle karşıladılar. Karşılama heyeti başkanına özel uçağımızla geldiğimizi, uçağımızı nereye park edeceğimizi sordum. Elindeki çiçeği düşürdü. Bir şeyler söyledi. Yanındaki bayana sordum, ne söyledi diye? “Eyvah maçı kaybettik” dedi.

Sonrası bir başka yazıda yer alacak. İçindeki bir bölümde “Sisam” yerine “Samos” diyen bir gazeteci arkadaşımızın yaşadıklarını da ilave edeceğim.