BAŞKENT'İN FUTBOL SIKINTISI!..

“Para kazanmanın” yanı sıra, “Spor sevgisinin” de olduğu dönemler...
Haziran ayının sonları, futbolda transfer sezonu başlamak üzere.
Bir dolu futbolcunun yüreği “güp… güp…” atıyor, heyecandan…

Hem amatör kümedekiler, hem profesyonel ligde oynayanlar “Büyük takımlara” transfer olma hevesinde.

Menajer falan yok. Bir kaç “Sözüne güvenilen insanın” ağzının içine bakıyorlar. “Ağabeylerimiz, inşallah bizden de söz eder kulüp yöneticilerine” diye…

Birine “Haydi gel” dendiğinde, buluşma noktası Gençlik Parkı’nın içindeki bir Kır Kahvesi…

Saatlerce süren görüşmeler, fısıltıyla başlayıp, bağrışmalara dönüşen ses tonları, bir türlü anlaşılamayan rakamlar…

10- 15 bardak “Koyu demli çaydan” sonra kazınmaya başlayan mideler ve nihayet mutlu son: Hararetli tokalaşmalar, sarmaş dolaş olmalar, öpüşmeler…

Ardından acıkmanın dayanılmaz isteğiyle, Çıkrıkçılar Yokuşu’ndaki izbe lokantalara “Kutlama yemeğine” hücum…

İnsanlar sevinçli, huzurlu…
Kulüpler mütevazı bütçelerle mutlular…
Alan razı- satan razı!

Ya şimdi?
Futbol rantı, Başkent için olması gerekenden fazla büyüdü.

İş, “Para kazanmak” üzerine odaklandı. Kulüplerin çoğu, “Devleşen bu profesyonel talebi” karşılamaktan uzak!

Gelirleri, harcamalarının yanında “Cüce” kalıyor. Transferde menajere mahkumlar. İyi bir futbolcuyu, “Çuvalla parayla” alamıyorlar.

Bir kaçı dışında kendi yağıyla kavrulan kulüp kalmadı; maddi sıkıntı doruk noktada. Bazen parasal sorunu, “Bir yolla çözseler” de, yönetim zaafları nedeniyle sıkıntıdan kurtulamıyorlar.

Dirayetli idareci azaldı. Paralı yeni yönetici bulunamıyor.

Taraftarlar inancını yitirdi…

Artık, sporun temel kurgusunu “Çıkar odakları” şekillendirmeye başladı; bu çıkarcı ve kurnaz grup kazanıyor sadece…

Ama, kaybedenlerin haddi hesabı yok.

Baksanıza, Süper Lig’de kaç takım kaldı?

Gençlerbirliği de biterse; sıfır çekeceğiz...

Ankara çok sıkıntılı çok!..