12 DEV ADAM FİNALDE KAYBETTİ!

Finalde Almanya'ya 88-83 yenilen Türkiye Avrupa ikincisi oldu.

-Müdalele ettik mi?

-Evet... Sonuna kadar mücadeleyi bırakmadık.

-Aynı diyemem. 1.peryodun başında çok hızlı başladık oyuna. Başarılı savunma yaptık, isabetli şutlar attık ve ani bir refleksla öne geçtik. Sonra Almanlar yakaladı bizi.

-Net olarak söylüyorum... Çok başarılı başlangıç oyuncularımızı erken havaya soktu. Aşırı güven sebebiyle olmayacak yerlerden, olmaması gereken acelecilikle 3- 4 atışı sayı yapamayınca, Almanlar "bir çoğu mucizevi özellikte olan 3'lüklerle" dengeyi sağladılar ve maça ortak oldular.

-Almanların toparlanmasını, şaşkınlığa düşmeden kendilerine gelmelerini ve üçlüklerinden vazgeçmemeleri güvenini sağladı. 

-Kabul edelim ki, önceki maçlardaki özellikle de Yunanistan karşısındaki inanılmaz mücadelemiz ve tartışılmaz üstünlüğümüz yoktu. Çok önemli bir başka neden, Yunan maçının "üçlük makinesi" ve ribaunt toplayıcısı Ercan Osmani'nin katkısının çok düşük oranda kalması mücadeleyi koparmamızı ve rahat bir skora ulaşmamızı englledi. Yunan maçında 28 sayı, 6 ribaund, 2 asist, 2 top çalma ve 1 de blok Yapan Osmani, bu maçta neredeyse yoktu! Şehmuz da önceki maçlardaki Şehmuz değildi...

-Cedi Osman sahne almazsa büyük olasılıkla biz skor dengesini sonuna kadar götüremezdik. Çünkü, 2.peryodun ortasından itibaren yorgunluk emareleri yavaş yavaş görünmeye başladı. 3.peryodun bir bölümü ve son peryotta başta Alperen ve Larkin olmak üzere oyuncularımızda yorgunluk üst seviyeye ulaştı. Bu maçta öncekilere göre oyun ritmimiz de bir türlü istenilen düzeye gelemedi. Tamam, mücadeleyi asla bırakmadı oyuncularımız ama aralarında olması gereken uyumu da bir türlü kuramadılar. Koç'un müdahaleleri de maalesef bunu sağlayamadı.

-Final de diğerleri gibi bir maç... Tek farkı; finalde stres elbette daha yüksektir. Çünkü telafisi yoktur. Ama bunu abartmamak lazım. Oyuncularımızın hemen hepsi deneyimli isimler. Yani final heyecanı değildi bize maçı kaybettiren. Bence "aşırı güven" ve "nasılsa kazanırız" düşüncesi kaybetmemizin önemli faktörü... Ayrıca şampiyonada üst üste çok yıpratıcı maçlar yüzünden yorgun düştüğümüzü de görmemiz gerekir. nitekim, başlagıç dakikalarında yakaladığımız 13-2'lik farka benzer bir avantajı daha sonra hiç yakalayamadık. Hatta öyle ki, son peryotta sonlara doğru çok da telaş yaptığımız görüldü.

-Tam da onu söyleyecektim iyi oynamadığımız finali kazanabilirdik de... Bu Türk Milli Takımının çok iyi bir ekip olduğunu gösterir. Kontrolü elimizden kaçırdığımız anlar olmasa şampiyon olurduk! Özetle başlangıçtaki aşırı güven ve sonlarda maçı koparmak hevesiyle telaşlanıp acele atışlar yapmamız bizi yenilgiye götürdü. Fakat şunu belirtmemiz lazım, bu ekip çok başarılı olmuştur. Ben finalin ağırlığının "ayrı bir kantarda" tartılmasından yanayım. Kötü sonucu şampiyonanın geneline yayamayız! Bu çok büyük haksızlık olur. Açıkça belirtmeliyiz ki, final dışındaki maçlarda şampiyonanın en iyisi bizdik!