BİR TEKNE HİKAYESİ!..

“Ev alalım dedik. Fethiye’ye uzandık. Baktık, baktık ama ev beğenemedik. Sonra gözümüze bir tekne ilişti…

Neden olmasın dedik? Oraya, buraya derken işi büyüttük. Antalyalara kadar bütün kıyıları dolaştık. Beğendiğimiz bir büyük tekne bulamadık. Artık yavaş yavaş geriye doğru gelirken ilanları taramaya başladık. Ardından bir tanıdık bulduk. “Gelin size bir tekneye götüreyim” dedi. Yanına geldik. Görünüş harika. Sahibini bulduk. Uygun bir fiyata kadar geldik. İçinde her şeyden iki tane vardı. Yelkenler, çift dümen, demirler, halatlar, motor, kamaralar, su arıtma, duş, tuvalet ve aklınıza daha neler geliyorsa…

Sahibi olduk. Çocuklarla beraber açıldık. Turladık. Rodos’a uzandık. Orada gezdik. Adanın içlerine gittik. Bir tavernada mola verdik. Akşam yemeği sonrasında giderken sahibi beklememizi istedi. Şaşırdık, “Durun bakalım size meyve ikram edeceğim, Ben İzmir’de iken her yemek sonrası mutlaka tatlı ya da meyve ikram ediyorlardı…”

Sonra dost olduk. Onlar bize, biz onlara gider olduk. Dostluğumuz hala devam ediyor.

Rüzgâr, kıyı, liman, balık, çocuklar, eşim artık deniz tutkunu olduk. Yaşamımızın büyük bölümü denizde geçiyor. Herkesin bu keyfi yaşamasını isteriz.”

Yukarıdaki cümleler çok sevdiğim genç bir dostumun sözleri. Uzun süredir görüşemiyorduk. Bizim İstanbul-İzmit gidip gelmelerimiz başlayınca biraz kopmuştuk. Ama kendimizi İzmit’e atıp güzel bir mekânda akşam yemeğine dalınca yemek keyfi de oldukça yüksek olan bu dostum masamıza çıktı geldi. Ardından yukarıda okuduklarınız sıralandı.

Motor kardeşliği sonrasında sıra tekne kardeşliğine gelmiş olmalı. Çokça düşünmüş olmama ve zaman zaman biriktirdiklerimle alıyorum dedikçe fiyatları yükselse de merak etmeyin yakında bir teknede gözümü açacağım. 

Şimdi bana müsaade. Tuzla’daki Boat Show’a doğru yönelmeliyim. Oradaki yelkenli tekneleri bir gözden geçirmeliyim. Birisini gözüme kestirirsem, yelken ve liman hikayelerini artık benden dinlemeye başlayacaksınız. 

Rüzgârınız bol olsun…