BİTMEYEN HENTBOL TUTKUM...

Henüz ortaokula başlamıştım.

Öyle çok hanım hanımcık  bir kız çocukluğum olmadı. Mahallemizde futbol maclarında hep kalede ben olurdum! Genelde muazzam bir kazanma hırsı, kaybetmeye tahammülü olmayan bir yapım vardı…

Beden eğitimi derslerini cok severdim. Yine o derslerden birinde beden eğitimi öğretmenim bize hentbolu basitçe anlatıp oynatmaya çalışırken ben yine her zamanki gibi kaleye geçmiştim ki; mevkiim değiştirildi! Bu defa oyunun içinde buldum kendimi…

Solak olduğumdan beni oyun kurucu pozisyonuna koymuştu öğretmenim… Hentbolde solak olmak bir avantajdı sanırım… 

Hentbol topuyla tanıştığım ilk andı o…

Müthiş  bir heyecan içindeydim…

Ben o gün hentbolun benim hayatimi değiştireceğini bilemezdim. Hentbol yaşam biçimim olmuştu…

Başarma duygusunu doyasıya tatmak… Çok ama çok farklı bir duyguydu… Okul takımında ayni zaman da kulüp ve milli takım maçlarında kadroda olmak; yaşım küçük olmasına rağmen ablaların içinde yer alabilmek benim için gerçekten gurur vericiydi…

Yıldız milli takımda ve aynı zamanda okul takımlarında 4 yıl gol kraliçesi oldum! Verilen madalyaların, isim yazılı şiltlerin yıllar sonra çok önemli hatıralar olarak belleğimde kalacağını nereden bilebilirdim?

1990 benim yılımdı! FOTOSPOR gazetesinin düzenlediği ve dönemin çok başarılı isimleri Naim Süleymanoğlu’nun, Mehmet Terzi’nin ve daha bir çok kendi alanında çok başarılı olmuş daha bir çok isimlerin katıldığı oylamada birinci seçilmiştim… Hentbol bir aşka dönüşmüştü bende… 

Ve yıllar sonra kaleme döktüğüm hentbol yine çok heyecanlandırıyor beni…

O benim bitmeyen ve hiç bitmeyecek tutkum!