OLİMPİK OYUNLAR VE SPOR...

Spor yapılırsa okul ve kulüp takımları ortaya çıkar. Bu bir sistem meselesidir. Durduk yerde kimse kendiliğinden sporcu olamaz, üst düzeyde başarı kazanamaz. Spora erken yaşlarda başlamak gereklidir. Bunun sağlanması için spor yapmış anne babalar gereklidir…

Okullarda spor, eğitimin ilk yılında başlatılmalıdır. Okul öncesi mi dersiniz, anaokulu mu dersiniz, adı ne olursa olsun, spor bu kurumlarda işin başında aktif biçimde uygulamaya konulmalıdır.  Bu okulların ders planları içine sporu koymakla da bu iş bitmez! Bu dersler için özel eğitim almış genç beden eğitimi ve spor öğretmenlerini yönlendirmek gereklidir. Bu kademede ders verecekler için KPSS veya başka sınavlar öne sürülmemelidir. Okulların sayısı bellidir. İhtiyaç sayısı kadar eğitici yetiştirilip bu kurumlara yönlendirilmelidir. 

Bazı psikomotor becerilerin gelişimi kronolojik yaşın ilk yıllarında tamamlanmaktadır. Zekâ gelişiminin yaş olarak oldukça erken zamanlarda tamamlandığını okuyoruz. Keza kognitif özellikler de bu yaşlarda şekilleniyor. O halde bu yaş dönemlerindeki çocukları, erkenden sportif becerileri gelişsin diye özel hareket uygulamaları ile tanıştırmak gereklidir. 

Cimnastik ve yüzme sporları en erken yaşlarda başlanan aktiviteler olmaktadır. 2,5 yaşındaki çocuklar cimnastik salonlarını ziyaret edip, temel hareket becerilerini gözleme şansı bulmalıdırlar. Yüzmede temel teknikler, suda kalabilme, nefes teknikleri, ne kadar erken dönemde öğretilirse o kadar yüksek başarı elde edilmektedir. 

Tabi bunu yaparken erken özelleşme tehlikesi göz ardı edilmemelidir. Erken özelleşmede bazı sorunlar yaşanır. Aşırı yüklenmeler nedeni ile kısa sürede çok başarılı yüzme performansı gösteren sporcular ileriki yıllarda bu tempolarını koruyamazlar. Nitekim yaş gruplarında çok başarılı olan 12-13 yaşındaki sporcularımızı, 18 yaşına geldiklerinde havuzlarda göremiyoruz. 

Takım sporlarında egzersizlere başlama 9,5 yaşa kadar inmiştir. Bu sporlarda kullanılan oyun araçları ile erken yaşlarda temas edilmesi başarılı bir gelişmenin ilk işareti sayılır. Bu yaşlara o tür sporların kolay oyun kuralları ile ve küçültülmüş alanlarda yapılması sağlanmalıdır. Bazı ülkelerde ilköğretim döneminde yarışma veya maçlar yerine eğlenceli turnuvalar düzenlenmektedir. Bununla beraber 9,5 ile 12. yaşlar arasında ilgili sporların temel becerileri üzerine düzenli ve doğru eğitim verilmezse o yaş grubundaki çocukların ileriki yıllarda başarılı bir performans göstermeleri mümkün olmamaktadır.

Öte yandan, sporun en güzel ve en önemli yarışma biçimi olan olimpik oyunlara dikkatinizi çekmek istiyorum. Olimpik oyunlar, uzun ve yorucu hazırlıklar ister. Uzun vadeli planlamalar gerektirir. Planlama soyut bir kavram olduğu için çoğu zaman görülmeyen ya da dokunulmayan şeylere pek itibar etmeyiz. 

Oysa çok yıllı planlar marifeti ile bu oyunlara en uygun koşullarda hazırlık yapılabilir. Minimal hazırlık süreleri 8-10 yıl civarındadır. Bu süreden az ve doğru olmayan hazırlıklar bize iyi sonuçlar getirmez. Devşirme sporcularla da yeterli başarılar gelmez. Bunların üstesinden gelebilmenin yolu okul öncesi hareket eğitimine başlamaktır. Okullardaki sporları desteklemek ve bu kurumlarda çalışacak eğitmenlerin kalitelerini arttırmaktır. 

Buradan çıkarılacak bir ders olarak hedefi doğru koymanın önemini hatırlatmak istiyorum. Derler ya, bir teknenin gideceği liman belli değilse, rüzgâr olsa da o teknenin o limana varması mümkün değildir.  Bu ve buna benzer nedenlerle spora ve olimpik oyunlara bir de bu açılardan bakılması gerekliliğini sizlerle paylaşıyorum. Yüksek hedeflere ulaşmada ciddi bir işbirliği, koordinasyon ve doğru insan kaynakları ile çalışmanın önemini tekrar yineliyorum.