ANKARA’NIN ACI GERÇEĞİ!..

Bu zaten üç aşağı- beş yukarı belli bir sonuç.

Çok da ilgilendirmedi beni…

Ama anketin içeriğine baktığımda, çok hazin bir tablo ile karşılaştım.

Ankara’daki dağılım; “yüzde 35 Fenerbahçe, yüzde 33 Galatasaray, yüzde 21 oranında da Beşiktaş” arasında bölüşülmüştü…

Ne Ankaragücü, ne Gençlerbirliği, ne de başka herhangi bir Ankara takımına yönelik kayda değer bir veri yoktu.

Başkent’teki taraftar kitlesi de, Türkiye genelinde olduğu gibi “üç takım arasında” dağılmıştı…

Başkent’te yaşayanlara sorulunca, çoğunlukla üç büyük takım taraftarı olduğu saptanıyor ama…

Bana kalırsa, daha da acısı, bunlar gönüllerindeki 2. takımı da büyük bir olasılıkla, “Çorumspor, Yozgatspor, Amasyaspor, Tokatspor, Çankırıspor vs… diye” açıklayacaklardır.

Bunun anlamı, Ankara’da “hemşehrilik bilincinin” olmayışıdır…

Bu sonuca nereden vardım biliyor musunuz?

Yıllar önce, bir yerel gazete projesi planlarken, üniversitenin birine anket yaptırdık.

Sonuç faciaydı…

Ankara’nın sorunlarını gündeme taşıyacak bu gazeteye bakış açıları “pozitif” olmadığı gibi, “Başkent’teki sorunlar” da onları pek ilgilendirmiyordu.

Akılları da, gönülleri de hala, geldikleri kentlerdeydi…

Ankara gibi çok büyük bir nüfus potansiyeline sahip şehirde, maalesef “Hemşehrilik bilinci” yok!

Oysa, yine anket verilerine göre, Trabzon’da, Eskişehir’de, Bursa’da, Sivas’ta, Malatya’da, Gaziantep’te, Kayseri’de, Konya’da ve daha bir çok ilde taraftarların kendi takımlarını üç büyüklere oranla önde tuttuklarını, sevdiklerini, benimsediklerini görüyoruz.

Bu nedenle, hiç kimse “Ankara futbolu niye bu hallere düştü?” diye kara kara düşünmesin.

Sonuç ortada…

Ankara’dakiler kendi şehir takımlarını sevmiyorlar ki!